tak jest

Trochę czasu mam, więc piszę. Wszystko u mnie zmienia się, jak w kalejdoskopie, czas pędzi jak szalony, brak chwil wytchnienia. Mogłabym narzekać na taki stan rzeczy, ale przyznam - podoba mi się to. W domu stałam się gościem, nie pamiętam kiedy jadłam normalny obiad, a nie odgrzewany naprędce. I kiedy ostatni raz było to wcześniej, niż o dwudziestej. W życiu nie zarwałam tylu nocy, przez pracę i szkołę, nauczyłam się funkcjonować normalnie po dwóch godzinach snu. Mam do napisania tyle sprawozdań, że nie wiem w co ręce włożyć. Ale lubię ten stan. Być może jest ciężko, jednak wyzwaniem jest dla mnie poradzić sobie w tej sytuacji. Mogę narzekać, że studia mnie wyczerpują kompletnie - ale polubiłam studiowanie, to samo dotyczy pracy, jest męcząca i stresująca, jednak cóż bym robiła, gdybym jej nie miała? A i z dobrodziejstwem inwentarza, zaczęło mi się coś dziać w życiu prywatnym. Pewna zasada się potwierdza - im mniej czasu masz, tym więcej osób zabiega o to, byś im go poświęcała. Wyglądam, niestety, już trochę marnie - styl życia wymusił zrzucenie kilogramów, na których nadmiar nie narzekałam. W efekcie odkąd rozpoczęłam pracę schudłam 7 kg ... chyba, bo przestałam się ważyć, przeraża mnie już wchodzenie na wagę. I żeby nie było JEM, ale mam na to bardzo mało czasu. Jak na wszystko zresztą.

Z przyczyn oczywistych sami widzicie dlaczego mam tu takie zaległości. Dlaczego przegapiłam, że blogowi stuknął roczek (22 listopada) i dlaczego tak rzadko się odzywam. Prawdę mówiąc, waham się (wahałam), czy nie zawiesić blogową działalność, zobaczymy.