dowcipy losu

Jeśli wydawało mi się kiedykolwiek, że coś jest w życiu niemożliwe, naprawdę się myliłam i choć zawsze uważałam, że nie ma rzeczy niemożliwych, to wydawało mi się, iż może jednak są jakieś granice. Nie ma. Nie ma granic. WSZYSTKO SIĘ MOŻE ZDARZYĆ. 

1. Idąc na zaoczne studia wiedziałam, że nikogo znajomego to ja raczej nie spotkam, bo moi rówieśnicy wybierali elitarne dzienne, a nie jakieś tam zaoczne. W dodatku towaroznawstwo, wtf - co to jest w ogóle? Nikt nie chce układać towaru w magazynie (a tak to niestety brzmi, jednak rzeczywistość ma z tym niewiele wspólnego). A tu co się okazało? Pierwsze zajęcia, a do sali wparowuje chłopak, z którym chodziłam do zerówki, tej samej klasy w podstawówce, jednego gimnazjum i liceum (ale różnych klas). Chłopak, który był w szóstej klasie podstawówki moją wielką miłością, rzekomo ze wzajemnością, ale się nie ułożyło i zaprzestaliśmy rozmawiania. Dlatego wielkim zdziwieniem było ujrzeć akurat jego - jest ostatnią osobą, której bym się spodziewała spotkać. Wychodząc z liceum myślałam: nooo, przynajmniej już go nie spotkam. Taaa... 

2. Okazało się, że ten sam kierunek studiów, co ja wybrał kolega z gimnazjum - tyle, że on w systemie dziennym. Nie byłoby to dziwne, gdyby ów kolega nie był moją wielką miłością gimnazjalną dla odmiany. I że tak powiem, kontakty nam się odnowiły. 

3. Przyszłam sobie na język angielski, kulturalnie szukałam miejsca i moje oczy zahaczyły o jakąś-znajomą-twarz-z-nie-mojego-kierunku, przy czym po bliższym przyjrzeniu się (jakiś metr) doszłam do wniosku, że w życiu sobie nie przypomnę, gdzie tę twarz widziałam. Po czym okazało się, przy okazji pytania kto-skąd-jest, że chłopak ten jest powiedzmy z mojej miejscowości (jak powiedział nazwę tej "mieściny" to udawałam, że wcale stamtąd nie jestem). Stwierdziłam, że pewnie dlatego twarz mi coś mówi. Jednak ostatnie zajęcia wyjaśniły, że chłopak ten ma identyczne nazwisko, jak ... pewna moja miłość z daaawnych lat. I chyba już wiem, dlaczego kojarzę twarz... 

4. Sytuacja znów z angielskiego, kolega koło którego się przysiadłam ma identyczne nazwisko, jak ten kolega z punktu drugiego. Hmm... dziwne, prawda?

Może gdyby takich przypadków było dwa, to nie zwróciłabym uwagi, ale jako że jest ich ciut więcej, rzuciły mi się w oczy - i teraz mi powiedzcie, że życie nie jest niesamowite!

Hey - "Piersi ćwierć"