wypełniając ciszę

Obawiam się, że gdy zacznę studia, nadejdzie czas na blogową pustkę - praca absorbuje mnie już w tak całkowity sposób, że kiedy mam wolne, myślenie o pisaniu nie jest pierwszą rzeczą, jaka przychodzi mi do głowy. Na pierwszym miejscu stoi: wyspać się, na drugim: przeczytać książkę. Sen z powiek spędzają mi takie pojęcia jak "tajemniczy gość", "full-fit" zamiennie z "FOR", "JOC", "magiczne 60 sekund". Irytujący są ludzie niezdecydowani, naprawdę, jednak poziom agresji w moim organizmie spadł, co oznacza, że potrafię radzić sobie z emocjami, jakie wywołuje u mnie praca. 

Ostatnio obejrzałam w kinie dwa filmy (podobno nie lubię chodzić do kina, chyba mi się zmienia moje "podobno") - "Iluzja" i "Millerowie". Dwie zupełnie różne produkcje i prawdę mówiąc obie zaskoczyły mnie pozytywnie, pomimo negatywnych opinii, według mnie "Iluzja" jest bardzo dobra, zaskakująca i ciut zjadająca mózg, ale ten film wywarł na mnie naprawdę dobre wrażenie. Co do "Millerów" nie należy się spodziewać wzniosłych myśli, czy ukazywania poważnych problemów - lecz po prostu komedii. Można by rzec, że komedii przez wielkie "k" - dlaczego? Nie pamiętam kiedy ostatnio tyle uśmiałam się na komedii, właściwie nie było momentów nudnych, ciągle ciekawe przygody bohaterów, które doprowadzały do łez ze śmiechu. Oczywiście, to nie jest kino dla wymagających - ale ja nie czuję się wymagająca, potrzebuję li i tylko odprężenia i dobrej odskoczni od rzeczywistości, która różnorako się przedstawia. 

Wczoraj spotkała mnie rzecz dziwna. To znak, że prawo przyciągania jednak działa. Idę z siostrą, zmęczona po czterech dniach pracy, po centrum handlowym. Przed nami jakieś dwie osoby w białych koszulkach, odwróciły się, ale idą dalej. My dwie pogrążone w rozmowie, aż tu nagle chłopak z przodu się do nas gwałtownie odwraca i coś mówi. Szok. Nasze miny musiały być boskie, ale chłopak i dziewczyna, którzy się odwrócili w żaden sposób nie zareagowali. Zaproponowali nam darmową wejściówkę na wybrany trening do jednej z siłowni. Potrzebowali do tego danych kontaktowych i tym podobnych, dzięki temu też nawiązała się dość ciekawa dyskusja o podobieństwu sióstr i tak dalej. Chłopak powiedział, że zadzwoni do nas w celu umówienia się na trening, a my idziemy dalej. Patrzę na ulotkę, którą dostałam od niego, a tam napisane: "sztuki walki" hmmm... Może jednak uda mi się ten kickboxing zrealizować i to w dodatku nie na drugim końcu miasta. To byłoby świetne. 

Ostatnio zapytana przez bywalców McD ile mam lat, dowiedziałam się, że wyglądam na szesnaście, choć panowie stawiali, że maksymalnie mogę mieć dwadzieścia jeden. A ja i tak nie zdradziłam rzeczywistości, a co! Kobiet się o wiek nie pyta!

Edyta Bartosiewicz - "Rozbitkowie"