substytut

Chciałam się wyżyć blogowo na temat moich dziwnych sytuacji życiowych, niekiedy pozytywnych, niekiedy negatywnych, ale post wyszedł mi taki długi, że rezygnuję. Szkoda oczu, nieprawdaż? Praca mnie pochłania całkowicie, jak widać zresztą na patos nie mam czasu i/lub weny, w sumie nie najgorzej byłoby się ogarnąć w tej kwestii, bo bez szyfrowania przestaję mieć wrażenie o tajemniczości własnej. A że z maską tajemniczości mi całkiem dobrze, bo w realnym świecie moje odczucia są wypisywane na twarzy drukowanymi literami - to chociaż tutaj mogę być zagadką. 

Dni siebie nie przypominają, mimo że rutynowo robię to samo, jednak każdy człowiek jest inny, wymaga czego innego i zachowuje się inaczej. Natrafiają się dziwne spotkania autobusowe z nieznanymi ludźmi, jedni są prawie w moim wieku, drudzy są koło pięćdziesiątki. Gdy ktoś się na mnie gapi, jak sroka w gnat nie czuję się komfortowo, łapie mnie wówczas przeświadczenie o mani prześladowczej i momentami nawet odczuwam strach. Bo facet, który przygląda mi się z uporem maniaka, nagle wyrasta koło mnie na przystanku tramwajowym i siada do tego samego tramwaju może mieć coś z głową, prawda? 

Ludzie robiący "awantury" o duperele też są nieznośni i zastanawiam się kiedy moje hamulce znikną, a ja powiem coś niemiłego. Jestem tylko człowiekiem, nie mam nieskończonej cierpliwości. 

Przy okazji zawożenia dokumentów na uczelnię wparowałam do gabinetu jednego z profesora - nieświadomie oczywiście - z zapytaniem "czy mogę kupić teczkę?". Pan zaczął się śmiać, a ja miałam na końcu języka by powiedzieć mu "proszę się ze mnie nie śmiać, tylko sprzedać mi tę teczkę", ale coś mnie tknęło, żeby jednak opuścić ten gabinet. Pan polecił mi, bym szła trzy drzwi dalej. Przygoda z profesorem zawsze spoko.

Z racji, iż momentami mnie nosi, wpadłam na pomysł "genialny". Zależy z której strony spojrzeć, ale wydaje się dobry. Może nie narzekam na nadmiar czasu, ale potrzebuję jakiegoś antystresa - to znalazłam. Podpowiedział mi to nieświadomie kolega, mianowicie: kickboxing. Nie wiem co z tego wyjdzie, czy nam się uda - mówię o mnie i mojej kumpeli, wiem, że może być ciekawie i przede wszystkim bardzo pouczająco. Od jakiegoś czasu ubolewam, że nigdy nie miałam styczności z żadnymi sztukami walki, myślałam na przykład o boksie. Jednak biorąc pod uwagę, że moje nogi lubią kopać - kickboxing to dobry wybór, zobaczymy czy się uda. Wizja trenowania, kurcze, coś niesamowitego - jeszcze tego nie zrobiłam, a już mnie wciąga! Miejmy nadzieję, że nie będę paradować z limami pod oczami, bo to zbyt przyjemne nie jest. 

Ostatnio znalazłam sobie obiekt westchnień, który odpowiadał moim gustom. Właściwie na każdej płaszczyźnie, ok. nie ma zielonych oczu, ale to można przełknąć. Gdy okazało się, że jest w związku to skrzydła mi opadły, ale stwierdziłam, że w życiu różnie bywa. Kiedy dowiedziałam się, że owszem jest w związku, ale z mężczyzną, doszłam do wniosku, że los wyraźnie sobie ze mnie kpi. Cały czas nie dowierzam. Inny kolega gej stwierdził, że mój były obiekt westchnień ma ślicznego chłopaka. Śliczny chłopak zmiażdżył system, serio. Jeden zero dla niego.

Tak mi się z pewnej okazji nasunęło (chyba mi nigdy nie przejdzie):

Dziś są Twoje nieurodziny? Wszystkiego najlepszego!

A jeśli masz urodziny - wszystkiego najlepszego też!