pochłaniacz czasu

Jeśli potrzebne ci zapomnienie, odizolowanie się od problemów, smutków, egzystencjalnego kołowrotku...

LUB

jest ci wesoło, czujesz niesamowitą energię, nie wiedząc jak ją spożytkować...

TO

wdepnij w sagę Ilony Andrews i wniknij do świata przez tych autorów wykreowanego.

Tytułem wstępu, niby całkiem zwyczajny autor: Ilona Andrews. Kobieta, toż to typowe, dużo kobiet pisze, jednakże niewiele kobiet, słowiańskiego (rosyjskiego) pochodzenia pisze ze swoim amerykańskim mężem. Para to dostatecznie intrygująca, intryguje dalej, bowiem gatunkiem, jaki sobie obrali, jest urban fantasy.

"Magia kąsa"

Jakkolwiek magia może kąsać przekonujemy się właściwie już od pierwszych stron książki, gdzie wpadamy w świat magii pomieszanej z technologią. Z tym, że jest jeden kruczek, kiedy panuje magia, technologia siedzi cicho i się nie odzywa, do czasu aż magia opadnie i na odwrót. Z tego powodu, telefony nagle mogą odmówić posłuszeństwa, ale również samochody, których paliwem jest magia, mogą paść w środku krwawej jatki.

Zaraz na początku, poznajemy Kate Daniels, która jest specyficzną osobą. Jej olbrzymią bronią są słowa, od których kipi ironią, sarkazmem i nieskrywaną złośliwością. Jeśli ktoś lubi takie złośliwości - jak ja, czy też ich używa - nie, nie, wcale ich nie używam!, od razu polubi zwariowaną i charakterystyczną bohaterkę. Jest ona najemnikiem Gildii, jej zadanie to usuwać niebezpieczeństwo, jakie czai się na jej klientów, w zamian za pieniądze. Czysty zysk. Sytuacja zmienia się, gdy śmiercią brutalną ginie jej opiekun, a zarazem jedyna osoba, która wie o niej wszystko - Greg. Wtedy Kate staje przed dramatyczną decyzją o tym, czy się zaszufladkować i pozwolić "zniewolić" w Zakonie Rycerzy Miłosiernej Pomocy, a następnie z czyjej pomocy korzystać, Gromady - której przedstawicielami są istoty zmiennokształtne, czy Rodu - gdzie hasają sobie wampiry, manipulowane różnymi, podejrzanymi osobnikami? Kate musi wybrać mniejsze zło i dokonuje tego wyboru, choć w jej żyłach krąży anarchia. Oprócz tego pytania o to kto jest strzygoniem, czy Grzebyk to ten jedyny i czemu Władca Bestii jest taki agresywny? To wszystko (a może i nie...) w książce pt. "Magia kąsa".

Moja opinia, relacjonowana na żywo, bez użycia klawiatury, opiewałaby w peany, ochy i achy, a także głębokie westchnienia. Na szczęście, niewiele osób może się uznać za szczęśliwca, wysłuchującego moich ochów i achów nad tą serią, a i tak dowiedziałam się, że jestem psychiczna. Książka ta miała prosty cel, oderwać mnie od ciągłego myślenia: "Boże, matura, ja nie umiem, nie zdążę" i tak dalej, miała mnie uspokoić i dać zapomnienie. Sprawdziła się w stu procentach. Przy czym, zarówno pierwsza, jak i dwie następne części (tak, przeczytałam już trzy, w ciągu niecałego tygodnia), pozostawiły po sobie niedosyt. A moje łapsko, wyrywało się, żeby zabrać się do czytania, walczyłam, racjonując sobie czas na czytanie, aby nie zapomnieć o tym, że nauka na pierwszym miejscu (tere fere, ale to wersja oficjalna). Zapomnienie, odprężenie, czysta radość - to właśnie dało mi przeczytanie tej książki (a kolejne części serii są tylko lepsze!). Dawno żadne fantasy, czy inny gatunek, nie spowodował, że utonęłam.

Jest tylko jeden minus tego tytułu (z wyjątkiem tego, że jak się człowiek zabrał za przeczytanie, to przepadł - umarł w butach i czyta do bólu) mianowicie okładka książki. Kicz w czystym stylu, nie wiem, czemu ktoś tak skrzywdził to urban fantasy, taką oprawą graficzną, ale cóż, to potwierdza, że książek po okładce się nie ocenia. A już na sam koniec, mam smutną konkluzję, że jak skończę serię, to padnę od kaca książkowego i trudno będzie przebić to, co dotychczas przeczytałam...

Imagine Dragons - "It's Time"